Üsküdar University Stichtende rector, psychiater prof. dr. Nevzat Tarhan evalueerde het belang van normalisatie na de aardbeving. Benadrukkend het belang van normalisatie na traumatische gebeurtenissen, met name natuurrampen zoals aardbevingen, psychiater prof. dr. Nevzat Tarhan vestigde de aandacht op het belang van het verwerven van probleemoplossende vaardigheden.
Tarhan merkte op dat het nodig is om eerst het probleem te definiëren en vervolgens mogelijke oplossingen te bepalen, en zei: “Dan is het noodzakelijk om een beslissing te nemen en verder te gaan op dat oplossingspad. Je moet niet keer op keer teruggaan. In plaats van te zeggen dat ik geruïneerd ben, ik ben dood, ik ben klaar, is het nodig om dit te oefenen. Pijn, moeilijkheden, problemen horen bij het opgroeien. Aan het einde hiervan is de groei al in opkomst. Voor hem is pessimisme de grootste vijand hier." gezegd.
Opmerkend dat het belangrijkste punt na natuurrampen zoals aardbevingen is om in de basisbehoeften te voorzien, prof. dr. Nevzat Tarhan zei: “Allereerst moet er worden voorzien in basisbehoeften zoals eten, drinken en onderdak. Nadat aan hun basisbehoeften is voldaan, is dit posttraumatische herstel en terugkeer naar normaal gemakkelijker. Daarom, als aan de basisbehoeften is voldaan, is het noodzakelijk om te praten over posttraumatisch herstel en terugkeer naar normaal.” hij zei.
"Er moet een rampenbestrijdingsplanning worden gemaakt"
Tarhan wees op het belang van een rampenbeheerplan met betrekking tot wat er voor en na de ramp moet gebeuren en zei: “Er zijn plannen voor rampenbeheer in de literatuur over rampen, wat te doen voor, tijdens en na de ramp. Het is belangrijk dat deze plannen worden gemaakt door de betrokken instellingen en dat deze plannen vervolgens geleidelijk worden uitgevoerd. Volgens dit plan moet er een rampenbestrijdingsplan zijn, een herstelplan in de tweede fase na de ramp en een wederopbouwplan in de derde fase. gebruikte zijn uitspraken.
“We zagen dat er lessen getrokken moeten worden”
Tarhan benadrukte dat de nodige lessen moeten worden getrokken over de uitkomst na de aardbevingen in het centrum van Kahramanmaraş die het hele land verstikten, zei Tarhan:
“We hebben dit allemaal gezien, we moeten wat lessen leren. Voor een aardbeving moet een norm, een beleid worden vastgesteld. Tekortkomingen die hiermee verband houden, dienen te worden aangevuld. Als er vertrouwen is dat de tekortkomingen worden verholpen, is het voor mensen gemakkelijk om te herstellen na de ramp. Na deze ramp moeten we onze dagelijkse, plotselinge beslissing, het gevoel dat ons niets zal overkomen, en deze cultuur herzien.”
Tarhan verklaarde dat vooral voor de verwachte aardbeving in Istanbul niet alleen de bestuurders maar ook de samenleving verantwoordelijkheden hebben, zei Tarhan: “Het maken van een plan in de eerste plaats door de instellingen en de aankondiging van dit plan creëert het basisgevoel van vertrouwen bij mensen. Om dit plan uit te voeren, moet de samenleving het accepteren. Ook de samenleving moet hierover feedback geven. Laten we het niet alleen van de managers verwachten, we moeten allemaal gevoelig zijn voor deze kwestie.” gezegd.
“Iedereen heeft een andere manier om ermee om te gaan”
Uitdrukken dat iedereen na rampen, traumatische en schokkende ervaringen een coping-methode heeft in overeenstemming met zijn persoonlijkheidsstructuur, culturele waarden en lokale cultuur. dr. Nevzat Tarhan zei:
“In westerse samenlevingen, vooral in de VS, worden onder de veteranen die met dit oorlogstrauma komen, de meest posttraumatische gevallen alcoholverslaafden. Met andere woorden, men ziet dat alcoholverslaving bij een derde onder deze soldaten wordt ontwikkeld, dat wil zeggen dat alcoholgebruik wordt gebruikt als een methode om ermee om te gaan. Bij ons is dat niet zo gebruikelijk. Een andere copingmethode is vermijdingsgedrag. Met andere woorden, nooit praten over aardbevingsgerelateerde kwesties, nooit op deze kwesties ingaan, dat wil zeggen, ze op een bepaalde manier negeren. Ook dit is niet realistisch. Het gedrag van het vermijden van de feiten van het leven wanneer hij voor hem verschijnt, wanneer hij erover nadenkt of wanneer hij naar het kind vraagt, is ook niet erg gezond.
“Derde copingmethode mentale opvang”
Tarhan wees erop dat de derde generatie psychotherapie de derde generatie psychotherapie is en zei dat dit een veel voorkomende religieuze coping-methode is in onze samenleving.
Toen hij opmerkte dat mensen hun toevlucht zoeken in overtuigingen en hoge waarden in situaties zoals natuurrampen, waar ze geen controle over hebben en niet sterk genoeg zijn, zei Tarhan: “Derde generatie psychotherapieën hebben 12 stappen. Een daarvan is toevlucht nemen tot een hogere macht, een hogere wil, in situaties die men niet kan beheersen of veranderen. Dat wil zeggen, een mentale schuilplaats hebben. Er is een gebeurtenis gebeurd. Dit is niet alleen een ramp zoals een aardbeving, maar ook een groot gevoel van woede en wraak bij onverwachte gebeurtenissen zoals een verkeersongeval. Die wrok, woede, wraakgevoelens is niet iets om een leven lang mee te dragen.” hij zei.
Terwijl hij uitdrukte dat men dit zou moeten accepteren, zei Tarhan: 'Ik moet dit ervaren, dus dit zal op mijn pad komen' en concentreerde zich op hoe ermee om te gaan. Men moet zich dus voorbereiden op het worstcasescenario en wachten op het bestcasescenario. Mindfulness suggereert dit: bereid je voor op het worstcasescenario, maar wacht op het bestcasescenario. Maak een mentaal plan, een scenario van wat je gaat doen als mij weer hetzelfde overkomt. Wacht daarna op het goede, wacht niet op het slechte scenario. Neem uw voorzorgsmaatregelen, bereid u voor op de winter, wacht op de zomer. Dit zijn heel mooie leringen van Anatolische wijsheid. Bij mindfulness wordt de persoon de technieken aangeleerd die hiermee verband houden.” gezegd.
“Probleemoplossend vermogen moet worden aangeleerd”
Tarhan benadrukte het belang van het verwerven van probleemoplossende vaardigheden en maakte de volgende evaluaties:
“Het is belangrijk om eerst het probleem te definiëren en daarna mogelijke oplossingen te identificeren. Vervolgens moet u een beslissing nemen en verder gaan op dat oplossingspad. Je moet niet keer op keer teruggaan. Wat gebeurt er als de persoon dit doet? Het is probleemoplossend vermogen. Het is iets dat echt kan worden toegepast bij elke levensgebeurtenis, trauma, schokervaring, niet slagen voor een examen. In plaats van te zeggen dat ik geruïneerd ben, ben ik dood, ik ben klaar. Pijn, moeilijkheden, problemen horen allemaal bij het opgroeien. Aan het einde hiervan is de groei al in opkomst. Voor hem is pessimisme de grootste vijand hier."
“We moeten ons richten op de toekomst”
Stellend dat men in gevallen zoals trauma niet pessimistisch moet zijn en dat er lessen moeten worden getrokken, zei prof. dr. Nevzat Tarhan, “Bij zulke evenementen, 'Waarom?' In plaats van te zeggen 'Wat moet ik nu doen? Wat moet ik doen zodat het niet nog een keer gebeurt? Hoe moet ik een pad uitstippelen met overlevenden en geliefden?' Je moet erover nadenken en je erop concentreren. De persoon moet voorzorgsmaatregelen nemen tegen het slechte scenario, een goed scenario schrijven, in die richting gaan en zichzelf een doel stellen. Anders wordt er 60 van de 50 minuten besteed aan nadenken. Geen enkel zenuwstelsel en geen ziel kan dit lang uithouden.” gezegd.
“Ook wij komen deze moeilijke periode door”
Tarhan merkte op dat de periode na de aardbeving absoluut een van de moeilijkste periodes van het leven is en zei: "Dit is een moeilijke periode in ons leven. Net zoals er herfst, winter, lente en zomer zijn in het menselijk leven, zijn er zulke periodes in het menselijk leven. We komen op de een of andere manier door deze moeilijke periode heen. Hoe bereiden we ons voor op de winter en komen we comfortabel de winter door. Ook deze periodes komen we door, maar voorbereiding is nodig. Als je geen voorbereidingen treft en voorzorgsmaatregelen neemt als de winter eraan komt, net zoals je moeilijkheden zult hebben, is het hetzelfde in het leven. Er zijn ook moeilijke tijden in dit leven. We moeten op de een of andere manier door deze periodes komen.” hij zei.
“Sociale steun is heel belangrijk tijdens de herstelperiode”
Tarhan verklaarde dat als het gevoel van hoop en vertrouwen van kinderen hoog wordt gehouden, herstel gemakkelijk zal zijn, eraan toevoegend dat volwassenen ook een posttraumatische herstelperiode hebben en dat sociale steun erg belangrijk is tijdens deze herstelperiode.