Üsküdar University Founding Rector, psychiater prof. dr. Nevzat Tarhan legde een verklaring af over veroudering en de psychologie van ouderdom. Beweren dat als een persoon niet uit zijn comfortzone kan komen, geen nieuwe dingen kan leren, niet verrast is en denkt dat hij de meeste dingen weet, als hij de herinneringen aan zijn jeugd leeft en constant aan het verleden denkt, die persoon kan worden gedefinieerd als oud, psychiater prof. dr. Nevzat Tarhan zei dat ouderdom en veroudering beginnen in de hersenen. prof. dr. Nevzat Tarhan merkte op dat de motivatie om nieuwe dingen te leren en risico's te nemen de hersenen jong houdt: "Als iemand zegt 'ik word oud', plaatsen de hersenen zichzelf in de definitie van ouder worden." gezegd. Tarhan stelt dat de grootste problemen van ouderen eenzaamheid en sociaal isolement zijn, en benadrukte het belang van positieve interactie binnen het gezin.
Bewerend dat het modernisme ouderen als een last ziet, zegt prof. dr. Nevzat Tarhan:
“Het modernisme heeft ons veel positieve dingen gebracht, maar het heeft negatieve effecten gehad op onze cultuur. Een van deze effecten was het inzicht dat ouderen als een last worden gezien. In de periode voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Europa onder invloed van het kapitalistische systeem ontstond het idee dat degenen die een bepaalde leeftijd bereikten moesten sterven. Gedachten die suggereren dat oude mensen nutteloos zijn als ze niet langer produceren... Ouderen worden steeds meer beschouwd als factoren die de bedrijfskosten verhogen. Er werden veel prikkels gegeven, zoals ouderen aan hun lot overlaten en zelfs euthanasie.” hij zei.
Tarhan stelt dat de dialogen met ouderen zwak zijn en zegt dat dit wordt weerspiegeld in sommige segmenten van de samenleving.
Tarhan zei: "De dialoog met ouderen is verzwakt door de verspreiding van egocentrisme, vooral onder jongeren, die alleen aan hun eigen plezier en comfort denken. Zijn banden zijn verzwakt en verbroken. Dit komt door de verzwakking van de uitgebreide familie en de afwezigheid van wijze ouderlingen zoals voorheen.” een verklaring afgelegd.
Opmerkend dat het grootste probleem van ouderen tegenwoordig eenzaamheid en sociaal isolement is, zei prof. dr. Nevzat Tarhan zei: "We hebben minder van dit probleem in de wereld, vooral in vergelijking met westerse landen. Die vermindering heeft eigenlijk te maken met onze culturele codes. De tijd verandert nu zo snel. Voorheen vonden sociologische veranderingen eens in de 30 jaar plaats. Nu zijn de sociologische veranderingen afgenomen tot eens in de drie jaar.” gezegd.
Opmerkend dat de westerse wereld besefte dat dit begrip verkeerd was, zei prof. dr. Nevzat Tarhan verklaarde dat de definitie van ouderdom ook opnieuw werd gedefinieerd en zei:
“Ze begonnen de ouderen weer te waarderen. Het werkt voor ouderen om deel te nemen aan het sociale leven. Hij herdefinieerde ouderdom. UNESCO heeft een geweldige definitie van ouderdom. 'Wanneer wordt iemand ouder? Als een persoon niet uit zijn comfortzone kan komen, is hij oud. De tweede is oud als hij geen nieuwe dingen kan leren, niet verbaasd is en denkt dat hij de meeste dingen weet. Als hij denkt 'ik weet alles', als hij geen zin heeft om te leren door vragen te stellen, als hij zich niet verwondert, als hij zijn herinneringen aan het verleden niet ontdekt en leeft, als hij de herinneringen aan zijn jeugd leeft en voortdurend nadenkt over de verleden, hij is oud. gezegd.
prof. dr. Nevzat Tarhan verklaarde dat nieuwsgierig en verbaasd zijn en risico's nemen, de hersenen jong houden.
Beweren dat iemands motivatie om nieuwe dingen te leren, verrast te worden, verwonderd te zijn en risico's te nemen de dingen zijn die de hersenen jong houden. dr. Nevzat Tarhan zei: "Als we ons lichaam vergelijken met een staat, zijn de hersenen de regering. Als de hersenen goed werken, werken alle organen goed. Daarom begint ouderdom eigenlijk vanuit de hersenen. Als iemand zegt 'ik word oud', plaatsen de hersenen zichzelf in de definitie van ouder worden. Ze neemt een standpunt over hem in, begint hem te ontwijken. Hij legt er verbanden en percepties over.” gezegd.
prof. dr. Nevzat Tarhan merkte op dat er vier groepen van veroudering zijn en somde deze op als chronologische, biologische, psychologische en sociologische veroudering.
prof. dr. Nevzat Tarhan: “De chronologische leeftijd is de leeftijd op onze geboorteakte. Biologische leeftijd is gerelateerd aan ons lichaam. Als we goed voor onszelf zorgen, aandacht besteden aan ons eten, drinken en levensstijl, zal de chronologische leeftijd 70-80 zijn, maar de persoon ziet er 50-60 jaar oud uit. Psychologisch gezien is dezelfde persoon 70-80 jaar oud, maar zie je, hij is psychologisch energiek. Hij leert nieuwe dingen, leert computers, leert nieuwe programma's. Als hij dynamisch is, naar zijn werk pendelt en productief blijft, is zijn psychologische leeftijd jonger dan zijn chronologische leeftijd, of omgekeerd.” gezegd.
prof. dr. Nevzat Tarhan stelde dat sociologische leeftijd het vermogen is om in harmonie te handelen met de samenleving waarin men leeft.
Tarhan zei: "Als de persoon uit de gekozen eenzaamheid is, dat wil zeggen, als hij of zij alleen wordt gelaten zonder het te willen, als hij geïsoleerd is, sluit niemand hem uit zonder het te beseffen, maar als hij alleen is, als hij vermijdingsgedrag zijn deze mensen meer uitgeput. Sociologisch worden mensen die alleen gelaten worden oud genoemd…”
Tarhan stelt dat mensen zonder mentale flexibiliteit sneller ouder worden en zei: "Deze situatie doet zich meestal voor op conservatieve leeftijden. Ze hebben dus geen mentale flexibiliteit. Hij wil dat alles op zijn eigen voorwaarden past. Als zitten, opstaan, eten, iets doen niet bij hem past, wordt hij boos. 'Het is beter niet zo', zegt hij. Deze mensen worden koppig en vertonen geen mentale flexibiliteit. Ze kunnen zich niet aanpassen en zijn altijd nerveus. Ze vechten en maken ruzie met de mensen om hen heen. Mensen met mentale flexibiliteit glimlachen altijd. Ze kunnen zich aanpassen aan de omgeving. Zulke mensen passen zich ook aan in verpleeghuizen.” gezegd.
Uitdrukken dat het aan te raden is om in de omgeving te leven die ze voor ouderen gewend zijn, maar soms kunnen ze in verzorgingstehuizen verblijven. dr. Nevzat Tarhan legde de volgende verklaring af:
“Als samenleving en als staatsinstellingen hebben we een systeem dat er met succes voor kan zorgen dat ouderen niet op straat worden achtergelaten. Er zijn veel ouderenzorginstellingen en instellingen zoals Hospice. Het biedt een goed comfort aan oudere personen en voldoet aan hun mentale behoeften. Hij probeert zelfs in zijn psychologische behoeften te voorzien. Hij probeert zijn comfort te verzekeren. Die mensen kunnen daar mooie dingen maken. Hij voelt zich ook beter als hij produceert.”
prof. dr. Nevzat Tarhan stelde dat kleinkinderen goed zijn voor oudere mensen.
Beweren dat het belangrijkste voor een oudere persoon is om zijn mening te vragen en te zeggen dat zijn mening nodig is: “Het is erg belangrijk om de mening van die persoon over elke situatie te vragen en te proberen te profiteren van zijn/haar ervaringen. Daarom kunnen opa en kleinkind heel goed met elkaar overweg. Grootouders, oma's of oma's hebben het verlangen en de drang om te vertellen en te delen. Het kind heeft ook een verlangen om te vragen en te leren. Deze twee combineren. Ouders van middelbare leeftijd hebben het altijd druk. Hij kan niet voor kinderen zorgen. De beleving van volwassenen komt hier om de hoek kijken.” gezegd.
Tarhan zei dat kinderen in dialoog moeten gaan met oudere mensen.
Tarhan zei: “Sommige ouders steunen het contact van hun kind met oudere mensen niet. Deze mensen handelen vanuit het idee dat 'mijn moeder en vader het gedrag van mijn kind veranderen', maar het kind leert over het leven van de ouderlingen van het gezin. We kunnen geen kind opvoeden in een glazen pot." gezegd.
Opmerkend dat een andere situatie die voorkomt bij ouderen de angst voor innovatie is, zegt prof. dr. Nevzat Tarhan besloot zijn verklaring als volgt:
“Sommige ouderen zien nieuwe dingen als een bedreiging. In dergelijke gevallen zijn ze gesloten voor nieuwe ervaringen. Voor hem is de persoon die open staat voor nieuwe ervaringen op geen enkele leeftijd ouder geworden. We noemen het niet de psychologie van het ouder worden, het is de psychologie van het ouder worden. Veroudering kan worden vertraagd, gestopt, uitgesteld, maar als je ouderdom zegt, lijkt het op het lot.”
Wees de eerste om te reageren