Wat betekent Zeugma? Zeugma Mozaïekmuseum Artifacts

Het Gaziantep Zeugma Mozaïekmuseum is een zeer belangrijk en populair museum voor bezoekers van alle leeftijden die geïnteresseerd zijn in geschiedenis en cultuur, maar ook voor kunsthistorici en archeologen. Het museum heeft een artistieke rijkdom en diversiteit die alleen al een reden kan zijn om Turkije te bezoeken. Het staat bekend als een van de grootste mozaïekmusea ter wereld, zowel wat betreft de grootte van het gebouw als de oppervlakte van de tentoongestelde mozaïeken.

De mozaïeken die in het museum worden tentoongesteld weerspiegelen een superieure artistieke smaak, de kerken uit de late oudheid en de voorbeelden van vroege Syrische en christelijke iconografie maken het museum nog aantrekkelijker.

Afgezien van de mozaïeken die zijn opgegraven uit de oude stad Zeugma, een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen van onze tijd, met een oppervlakte van in totaal 2 vierkante meter en de voorbeelden van het hoogtepunt dat de kunst in deze periode bereikte, is het ook is het mogelijk om beelden, zuilen en fonteinen uit de Romeinse tijd in het museum te zien.

Zo behoort het bronzen beeld van Ares, de oorlogsgod, tot de werken die de meeste aandacht van de bezoekers trekken, afgezien van de mozaïeken.

Wat betekent Zeugma?

Samen met de Tigris heeft de rivier de Eufraat, die de grens van Mesopotamië vormt, de bakermat van de beschaving genoemd, al duizenden jaren vruchtbaarheid in deze regio gebracht. Seleukos Nikator, een van de commandanten van Alexander de Grote, die door Anatolië trok met als doel 2300 jaar geleden de hele wereld te veroveren, koos ook de vruchtbare Eufraatkusten om zijn nederzetting te vestigen en besloot de stad een naam te geven die deze rivier combineert met zijn eigen naam. De regio, die bekend staat als Seleucus Euphrathes, werd veranderd in Zeugma, wat "bruggenhoofd" betekent, toen het in 64 voor Christus onder Romeinse heerschappij kwam. Het feit dat het op een kruispunt blijft tussen beschavingen en culturen, evenals wegen en dat het deze functie eeuwenlang voortzet, laat zien hoe toepasselijk zijn naam is. Door dit voordeel voort te zetten totdat het werd vernietigd door de Sassaniden, slaagde Zeugma er ook in de rijkdom te bereiken om een ​​van de vier grootste steden van het koninkrijk Commagene te worden.

Het feit dat alle muren en zelfs de vloeren van de villa's van Poseidon en Eufraat, waar de meest magnifieke mozaïeken werden ontdekt en op hun bezoekers wachten in een nieuw leven ingeblazen vorm op de begane grond van het museum, zijn versierd met mozaïeken en fresco's, is het bewijs van de rijkdom van de stad.

Uitgelichte werken van het Zeugma Mozaïekmuseum

"Zigeunermeisje" (2e-3e eeuw na Christus)

Alle mozaïekpanelen in het museum zijn meesterwerken. Naast het feit dat sommige van precies 500 duizend stukjes zijn gemaakt, wekken het realisme en de levendigheid van de figuren bewondering op. Het belangrijkste werk van het museum zijn echter niet deze zeer grote panelen, maar de Maenad uit de 2e eeuw na Christus, of beter bekend als het zigeunermeisje-mozaïek, dat in een heel klein stukje werd ontdekt in vergelijking met de andere.

Een speciale techniek werd gebruikt om de blik van het zigeunermeisje in het mozaïek te activeren. Het feit dat hij tegelijkertijd de vreugde en het verdriet op zijn gezicht weerspiegelt, toont het bereikte punt in de portretkunst. Het werk is gemaakt met de techniek die wordt uitgedrukt als "driekwart blik" in de schilderkunst uit de Hellenistische periode. Deze techniek werd ook gebruikt door grote kunstenaars in de schilderkunst. Het schilderij Mona Lisa van Leonardo Da Vinci is een voorbeeld van een werk dat met deze techniek is gedaan. Door deze kenmerken is het werk het symbool geworden van Zeugma en Gaziantep.

Een deel van het Gypsy Girl-mozaïek werd in het Zeugma-mozaïekmuseum voor bezoekers opengesteld nadat de twaalf ontbrekende stukken, die zich in Bowlig Green State University in de VS bevonden, naar het museum waren gebracht met de initiatieven van het Ministerie van Cultuur en Toerisme.

Oceanus en Tethys Mozaïek (2e en 3e eeuw na Christus)

Het Oceanos en Tethys Mozaïek is het vloermozaïek van het ondiepe zwembad van de Oceanos Villa. In dit mozaïek, dat tot de vroeg-Romeinse keizerlijke periode behoort, zijn de riviergod Oceanos, die de bron van het leven is, en zijn vrouw Tethys de onderwerpen. Oceanos en zijn vrouw Tethys staan ​​in het midden van het mozaïek omlijst door een geometrische driedubbele gebreide rand. Om hen heen zijn verschillende vissoorten en Eros gemonteerd op dolfijnen te zien, wat wijst op de vruchtbaarheid van de zee. De meest afgebeelde attributen van Oceanos, namelijk de symbolen, zijn slangen en vissen.

In het mozaïek is Oceanos te zien met krabklauwen op zijn hoofd. Deze klauwen zijn een van de meest karakteristieke kenmerken. Hoewel in de keramische figuren de staart van de paling is afgebeeld in plaats van zijn poten, wordt hij in mozaïekkunst afgebeeld als een buste en alleen met de klauwen op zijn kop. Zijn vrouw, Tethys, is afgebeeld naast Oceanus en met vleugels op haar voorhoofd. In het midden ervan bevindt zich de slangachtige draak genaamd Ketos, een mythologisch zeedier. Omdat, zoals te zien is op de munten die in naam van Zeugma zijn geslagen, de rivier de Eufraat in Zeugma werd uitgedrukt als een draak. Afgezien van deze twee hoofdfiguren, rechtsboven in het mozaïek, zit een jonge mannelijke figuur op een rots, die vist en waarvan wordt gedacht dat hij Pan is, de beschermgod van de herders. De uiterlijke afbeelding van Eros en Pan, die de zijfiguren zijn, geeft aan dat het zwembad een vorm had om rond te dwalen.

Volgens de Griekse mythologie is Oceanus een van de twaalf Titan (reuzen) zonen van Gaia. Volgens het wereldbeeld van de oude Grieken is de aarde als een ronde en platte schijf, die Oceanus rondom omsluit. Oceanos is eigenlijk niet opgevat als een zee, maar als een universele rivier en vader van rivieren. Het wordt beschreven als diepe werveling en werveling.
In de mythologie wordt Oceanos niet uitgedrukt als een oceaan, maar als een rivier die de wereld omringt, en er wordt verteld dat het water, dat verdampt met de hitte van de zon en leven geeft aan de natuur als regen, de zee ontmoet met rivieren nadat het door de natuur gebruikt.

Akratos en Euphrosine Mozaïek (2e en 3e eeuw na Christus)

Het Akratos- en Euphrosine-mozaïek is het vloermozaïek dat hoort bij een kamer van de "Menad" Villa. Het werd opgegraven uit de zijkamer van het mozaïek geïdentificeerd als het zigeunermeisje tijdens de reddingsopgraving van het Gaziantep-museum in 1998.

In het mozaïek zien we Akratos, wiens naam "manager, zender" betekent, en Euprosine, wat "vreugde en vreugde schenken" betekent.

In de compositie wordt afgebeeld dat Akratos de heilige wijn in de gouden krater, ontleend aan de goddelijke bron, aan Euprosine schenkt met de hoorn van vruchtbaarheid. Rechts is Euprosine afgebeeld liggend onder een boom. Het comfort van de drank is voelbaar in de houdingen en gezichtsuitdrukkingen van beide figuren. De klokkenkrater, die zich aan de linkerkant van de compositie bevindt, is groter dan de figuren en is erop afgebeeld, terwijl hij de nadruk legt op deze viering en wijn, maar ook de heiligheid ervan oproept.

Achillesmozaïek (2e – 3e eeuw na Christus)

Achilles is de meest prominente figuur in de Griekse mythologie. Achilles is de zoon van Peleus en Thetis. Thetis, die met tegenzin trouwde met een sterfelijke Peleus, verbrandde haar kinderen met vuur om ze onsterfelijk te maken zoals zijzelf. Toen hij op een nacht wakker werd, zag Peleus dat zijn vrouw haar kind, Achilles, bij de hiel had gegrepen en hem in het vuur had gezet. Toen hij dit zag, nam Peleus het kind van zijn moeder en schopte zijn vrouw het huis uit. Volgens een andere legende vereeuwigde Thetis haar kind niet door hem in vuur te verbranden, maar door hem onder te dompelen in de rivier de Styx. Om deze reden had Achilles op geen enkel deel van hem een ​​wapen, behalve de hiel van zijn voet, die zijn moeder met haar hand vasthield.

Volgens de verhalen wordt Achilles, die op de berg is grootgebracht door de ruiter Khiron, een jonge jongen die overal bedreven in is. De oorlog begint tussen de Achaeërs en de Trojanen, en de oorlog zal niet worden gewonnen als Achilles zich niet bij de oorlog voegt. Om te voorkomen dat Achilles, die besloot deel te nemen aan de Trojaanse oorlog, zou sterven in de oorlog, wordt zijn vader of moeder naar het eiland Skyros gestuurd naar het paleis van koning Lykomedes. Achilles, die in de harem woont, wordt hier "roodharig" genoemd, en een zoon genaamd Neoptolemos werd geboren uit een verbintenis met een van de dochters van Lykomedes.

Odysseus gaat op zoek naar Achilles nadat Kalkhas, het orakel van de Achaeërs, had laten weten dat Troje niet ingenomen zou worden als Achilles niet meedeed aan de expeditie. Aangekomen in Skyros, vermomd als handelsreiziger, ging hij de harem van Lykomedes binnen. Als hij zijn bundel voor de meisjes opent, haalt hij een paar kostbare wapens uit een hoop stof. Als Achilles deze wapens ziet, kan hij er niet tegen, hij hunkert ernaar om het te kopen en te gebruiken. Zo onthult hij zijn identiteit. Odysseus volgt hem naar de plaats waar het Achaeïsche leger is verzameld. Achilles werd in de hiel geschoten door een pijl afgevuurd door Parijs op het slagveld en sterft.

Op dit mozaïekpaneel is het toneel van het ontstaan ​​van de identiteit van Achilles, het hart van de mythologie van Achilles, afgebeeld. De verwerking van de figuren vooraan van links naar rechts in de tegenovergestelde richting van de kolommen zorgde voor haast en mobiliteit. Bovendien zorgt de omgeving van het mozaïekpaneel met golfmotieven ervoor dat het beeld geanimeerd lijkt wanneer het zwembad met water wordt gevuld.

Het mozaïek behoort tot de zwembadvloer van de naar hem vernoemde villa en dateert uit de 2e eeuw na Christus.

Ontsnapping van het Europhe-mozaïek (2e - 3e eeuw na Christus)

Het ontvoeringsmozaïek van de Europhe werd opgegraven tijdens de opgravingen in de oude stad Zeugma, in het gebied dat Zone B wordt genoemd. De compositie stelt de god Zeus voor, vermomd als stier, die het Syrische meisje Europhe ontvoert. In de mythologie was de heerser van Olympos, de god der goden, Zeus beroemd om zijn liefdes. Volgens de mythologie kwam Zeus, die verliefd werd op de schoonheid van Europhe, de dochter van de koning van Fenicië, naar het meisje dat plezier had aan de kust, vermomd als een stier. Europhe streelt dit volgzaam uitziende dier en rijdt erop, zijn hoorns versierend met bloemen. Op dat moment begint de stier met grote snelheid te rennen. Europhe, aan de andere kant, omhelst de nek van de stier met één hand om niet te vallen, en houdt met de andere hand de zoom van zijn jurk vast zodat deze niet nat wordt.

In het mozaïek zit de Europhe op de stier. Het feit dat de voorpoten van de stier iets naar voren zijn gegooid geeft aan dat ze in beweging zijn. De vissenfiguur in de linkerbenedenhoek van de compositie laat ook zien dat ze in de zee in beweging zijn. De vrouwelijke figuur naast Europhe is haar metgezel. De tegengestelde richtingen van de stier en de gevleugelde panter waarop deze vrouwelijke figuur zit, wijzen op de ontvoering van de Europhe. Net als in het verhaal houdt Europhe haar jurk met één hand vast zodat deze niet nat wordt en probeert ze met één hand haar jurk in evenwicht te houden zodat ze niet valt.

Het mozaïek werd verwijderd een dag voordat het water van de Birecik Dam het mozaïek tijdens de opgravingen in regio B opslokte en naar het Gaziantep-museum werd gebracht. Tijdens het verwijderen van het mozaïek werd het gezicht van de Europhe-figuur beschadigd door het opstijgen van het water uit de grond. Het werd herschikt in overeenstemming met het origineel, op basis van de beschikbare gegevens tijdens de restauratie.

Om het museum virtueel te bezoeken Klik hier