Hussein Inan (Geboren in 1949, Bozhüyük, Gurun, Sivas – Overleden op 6 mei 1972, Ulucanlar, Altındağ, Ankara), Turkse marxistisch-leninistische militant, een van de oprichters van het Volksbevrijdingsleger van Turkije.
Hüseyin Inan werd in 1949 geboren in het dorp Bozhöyük, een district van het district Gürün in Sivas. Hij ging naar de lagere en middelbare school in Sariz en de middelbare school in Kayseri.
Hij schreef zich in 1966 in bij de METU-afdeling Administratieve Wetenschappen. Hij werd lid van Socialist Idea Club (SFK) en Dev-Genç waarbij deze vereniging is aangesloten. In dezelfde periode werd hij lid van TİP. Hij nam een actieve rol in acties in zowel Istanbul als Ankara, in Izmir en andere steden, en was een van de organisatoren van de actie tegen de Amerikaanse 6e Vloot. Hij nam deel aan acties in landelijke gebieden zoals landbezettingen. Hij leidde de organisatie van de METU Preparatory boycot die plaatsvond in het academiejaar 1966-1967.
In 1968 probeerde Hüseyin İnan het idee te ontwikkelen om door de landelijke guerrilla heen te vechten door een kerngroep te vormen in lijn met het idee van een geheime en enge organisatie die steeds duidelijker werd in de verdeeldheid binnen de TİP en later de MDD . Hoewel hij het idee van MDD nooit opgaf, week hij af van de intellectuele strijd naar de weg van de gewapende strijd.
In Ankara vormde de groep onder leiding van Hüseyin İnan, vooral een METU-student, samen met Sinan Cemgil, de kernstaf van THKO, de eerste gewapende organisatie in de geschiedenis van het Turkse socialisme. Hüseyin İnan, die in hetzelfde jaar uit de Faculteit der Administratieve Wetenschappen werd gezet, bleef in kamer 201-202 in de METU First Dormitory, die hij later zou delen met Sinan Cemgil, Deniz Gezmiş en Yusuf Aslan. Op 14 oktober 1969 ging hij samen met de groep die deze kern van THKO vormde, via Syrië naar Jordanië naar de guerrillatrainingskampen van Al Fatah, de militaire tak van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Na de training die hij hier kreeg, nam hij een tijdje deel aan enkele acties en buitenpostaanvallen tegen Israël.
Toen hij in februari 1970 terugkeerde naar Turkije, werd hij betrapt in een bus op de weg Diyarbakır-Gaziantep. Hij werd in oktober 1970 vrijgelaten aan het einde van het lopende proces in Diyarbakır.
Eerst vastleggen en loslaten
Na een twintigdaagse training in de Fatah-kampen kwamen Hüseyin en 15 van zijn vrienden op zondag 1 februari 1970 in het geheim Turkije binnen vanaf de Syrische grens. Een van de groep komt naar Diyarbakır. Samen met Alpaslan Özdoğan en Mustafa Yalçıner begroef İnan de meegebrachte wapens binnen de muren van Diyarbakır. Later wordt afgesproken om elkaar te ontmoeten voor de medische faculteit van Diyarbakır. Maar toen ze voor de faculteit geneeskunde aankwamen, namen Hüseyin, Alp en Yalçıner, die zagen dat de faculteit was overvallen door de politie, de bus bij een tankstation buiten Diyarbakır om naar Adana te gaan. Hüseyin en Alp zitten naast elkaar, Yalçıner zit alleen.
De bus wordt gestopt en doorzocht door de gendarmes ergens in de buurt van Gaziantep. Hüseyin İnan en Alpaslan Özdoğan worden aangehouden omdat ze naast elkaar zitten. Mustafa Yalçıner ontsnapt bij toeval en komt naar Adana. Yalçıner gaat dan naar Ankara. Müfit Özdeş, Teoman Ermete en Atilla Keskin worden betrapt op het treinstation in Malatya. Als gevolg hiervan werden Hüseyin İnan, Atilla Keskin, Teoman Ermete, Müfit Özdeş, Ercan Enç, Alpaslan Özüdogru, Hamit Yakup, Ahmet Tuncer Sümer, Kadir Manga, Ali Tenk, Bahtiyar Emanet gearresteerd en in de gevangenis van Diyarbakır geplaatst. Mustafa Yalçıner, Ahmet Erdoğan en 3 andere mensen die terugkeerden uit Palestina konden niet worden gepakt. Echter, vanwege de verklaringen van de gearresteerden bij de politie, werden Mustafa Yalçıner en Ahmet Erdoğan gezocht met het arrestatiebesluit bij verstek.
De misdaad waarvan ze worden beschuldigd, houdt verband met de guerrillatraining die ze in Palestina kregen. Ze werden in oktober van hetzelfde jaar vrijgelaten, dankzij het feit dat het ministerie in het door de rechtbank opgevraagde deskundigenrapport van het ministerie van Buitenlandse Zaken zich uitsprak over de Fatah-organisatie als een "Nationalistisch-Arabische organisatie". , niet als socialistische organisatie.
Tweede gevangenneming en executie
Wanneer Hüseyin Inan na zijn vrijlating terugkeert naar Ankara, wordt het idee van een landelijke guerrilla in zijn hoofd duidelijk. Ze besloten THKO op te richten door een ontmoeting met de Istanbul-groep onder leiding van Deniz Gezmiş, die soortgelijke gedachten had en dezelfde gedragslijn volgde. Na deze beslissing komt Deniz Gezmiş naar Ankara vanuit Istanbul, waar hij voor de laatste keer vertrok.
Deniz Gezmiş wordt de leidende theoreticus van THKO, waaraan ook Sinan Cemgil en Cihan Alptekin deelnamen. Dit houdt in dat je door anderen als leider wordt geaccepteerd. Het beperkt zich niet alleen tot theorie en is betrokken bij alle gewapende acties van THKO. Op 29 december 1970, de schietpartij op het politiebureau van Kavaklıdere, waarvan THKO voor het eerst zijn naam als organisatie gebruikte, na de moord op İlker Mansuroğlu, een van de 4 Dev-Genç-leden, op 1 januari 1971, de overval van de Türkiye İş Bankası Labour Branch, het overvallen van Amerikaanse militaire faciliteiten en de ontvoering van een en vervolgens vier Amerikaanse soldaten.
Op 23 maart 1971 werd een andere THKO-militant, Mehmet Nakiboğlu, opgepakt in een hinderlaag in het district Pınarbaşı in Kayseri.
Deniz Gezmiş en Yusuf Aslan werden op 1 oktober 9 ter dood veroordeeld door de militaire rechtbank van Ankara nr. 1971 van de militaire rechtbank. Hij werd samen met Yusuf Aslan en Deniz Gezmiş op 6 mei 1972 geëxecuteerd, ondanks verschillende pogingen van de Vergadering, het publiek en zijn medeleden van de organisatie om de executies te voorkomen. Zijn laatste woorden waren: "Ik vocht voor het geluk en de onafhankelijkheid van mijn volk zonder enig persoonlijk belang. Ik heb deze vlag tot nu toe met eer gedragen. Van nu af aan vertrouw ik deze vlag toe aan het Turkse volk. Lang leve de arbeiders, boeren en lang leve de revolutionairen! Weg met het fascisme!" geweest.
zijn graf Karşıyaka Het bevindt zich op de begraafplaats.
Wees de eerste om te reageren