De ziekte, bekend als "obstructief slaapapneusyndroom" (OSAS) in het Engels en "obstructief slaapapneusyndroom" (TUAS) in het Turks, kortweg bekend als slaapapneu of apneuziekte, is een vitale ademhalingsstoornis die het gevolg is van ademnood tijdens de slaap en slaapstoornissen veroorzaken. Slaapapneusyndroom wordt gedefinieerd als de onderbreking van de luchtstroom gedurende ten minste 10 seconden tijdens de slaap. Als gevolg van adempauzes neemt de hoeveelheid zuurstof in het bloed af en neemt de hoeveelheid kooldioxide toe. Hoewel slapeloosheid de meest voorkomende slaapgerelateerde ziekte is, is de meest bekende recentelijk het slaapapneusyndroom. Slaapapneu is een ziekte van het ademhalingssyndroom die wordt veroorzaakt door het gecombineerde effect van verschillende aandoeningen. Voor medische diagnose wordt een test uitgevoerd waarbij tijdens de slaap veel parameters worden gemeten. Deze test wordt polysomnografie (PSG) genoemd. Sommige parameters zoals apneu, hypopneu en hyperpneu zijn erg belangrijk om niet alleen slaapapneu te diagnosticeren, maar ook andere aandoeningen van de luchtwegen en behandelingsprocessen te plannen. Dit zijn ademhalingsparameters en drukken verschillende situaties van elkaar uit. Er zijn verschillende soorten slaapapneusyndroom, en welke wordt bepaald door de parameters tijdens polysomnografie. Wat zijn de soorten slaapapneu? Wat is obstructief slaapapneusyndroom? Wat is centraal slaapapneusyndroom? Wat is het samengestelde slaapapneusyndroom? Wat is apneu? Wat is hypopneu? Wat is hyperpneu? Wat zijn de symptomen van slaapapneu? Wat zijn de gevolgen van slaapapneu?
Wat is syndroom?
Syndroom is een verzameling klachten en bevindingen die niets met elkaar te maken lijken te hebben, maar in combinatie als één enkele ziekte verschijnen.
Wat zijn de soorten slaapapneu?
- obstructief slaapapneusyndroom
- centraal slaapapneusyndroom
- samengesteld slaapapneusyndroom
Wat is obstructief slaapapneusyndroom?
Naarmate de spieren en andere weefsels in de bovenste luchtwegen ontspannen, vernauwt de luchtweg zich en treedt snurken op. In sommige gevallen sluiten de ontspannen spieren de luchtwegen volledig af en stopt de ademhaling. Deze spieren behoren tot de tong, huig, keelholte en gehemelte. Dit type apneu wordt obstructief of obstructief slaapapneusyndroom genoemd.
Door de verstopping neemt de hoeveelheid zuurstof in het bloed af. De hersenen nemen dit zuurstofgebrek waar en verminderen de slaapdiepte, waardoor de ademhaling kan worden hersteld. Om deze reden kan de persoon niet goed slapen.
Tijdens obstructieve slaapapneu wordt ademhalingsinspanning waargenomen in de thorax (borst) en buik (buik). Het lichaam van de persoon oefent fysiek ademhalingsinspanningen uit, maar ademen kan niet plaatsvinden vanwege congestie.
Wat is centraal slaapapneusyndroom?
Centraal of centraal slaapapneusyndroom is de toestand van ademstilstand, die wordt ervaren vanwege het feit dat het centrale zenuwstelsel geen signalen naar de ademhalingsspieren stuurt of de spieren niet correct reageren op de binnenkomende signalen.
Bij mensen met centrale slaapapneu daalt het zuurstofgehalte in het bloed en wordt de patiënt wakker. Patiënten herinneren zich de waak- of opwindingsperiode meer dan mensen met obstructieve slaapapneu.
Hoewel ademhalingsinspanning wordt waargenomen in de thorax (borst) en buik (buik) tijdens obstructieve slaapapneu, wordt ademhalingsinspanning niet waargenomen tijdens centrale slaapapneu. Of er nu een blokkade is of niet, het lichaam van de persoon doet geen fysieke inspanning om te ademen. Bij tests voor centrale slaapapneu, "RERA", spelen metingen van thorax- en buikbewegingen een zeer belangrijke rol.
Centrale slaapapneu (CSAS) komt minder vaak voor dan obstructieve slaapapneu. Het kan in zichzelf worden ingedeeld. Er zijn verschillende soorten primaire centrale slaapapneu, centrale slaapapneu als gevolg van Cheyne-Stokes-ademhaling, enzovoort. Bovendien verschillen hun behandelmethoden ook.
Over het algemeen wordt PAP-behandeling (positieve luchtwegdruk) toegepast. Het wordt in het bijzonder aanbevolen om ademhalingsapparatuur genaamd ASV te gebruiken, een van de PAP-apparaten. Het apparaattype en de parameters moeten worden bepaald door een arts en de patiënt moet het apparaat gebruiken zoals bepaald door de arts. Daarnaast zijn er verschillende behandelmethoden. De behandelmethoden van centrale slaapapneu kunnen als volgt worden opgesomd:
- Zuurstof therapie
- Inademing van kooldioxide
- Ademhalingsstimulerende middelen
- PAP-therapie
- Stimulatie van de middenrifzenuw
- Cardiale interventies
Welke van deze zullen worden toegepast en hoe wordt bepaald door de artsen op basis van de toestand van de ziekte.
Wat is het samengestelde slaapapneusyndroom?
Bij patiënten met samengesteld (complex of gemengd) slaapapneusyndroom worden zowel obstructieve als centrale slaapapneu samen gezien. Dergelijke patiënten hebben meestal symptomen van obstructieve slaapapneu. Zelfs als obstructieve slaapapneu wordt behandeld, treden nog steeds symptomen van centrale slaapapneu op. Tijdens ademstilstand begint het ongemak meestal als centrale apneu en gaat dan verder als obstructieve apneu.
Wat is apneu?
De tijdelijke stopzetting van de ademhaling wordt apneu genoemd. Als de ademhaling tijdelijk stopt, vooral tijdens de slaap, wordt dit slaapapneu genoemd. Het kan optreden als gevolg van een blokkade of het onvermogen van het zenuwstelsel om de spieren te beheersen.
Wat is hypopneu?
Bij de evaluatie van slaapapneu is niet alleen het stoppen van de ademhaling (apneu), maar ook de afname van de ademhaling, die we hypopneu noemen, erg belangrijk.
Een afname van de ademhalingsstroom tot onder 50% van de normale waarde wordt hypopneu genoemd. Bij de evaluatie van het slaapapneusyndroom wordt niet alleen rekening gehouden met apneus, maar ook met hypopneus.
Met de polysomnografietest die tijdens de slaap kan worden uitgevoerd, kan de ademnood van de patiënt worden opgespoord. Hiervoor is een meting van minimaal 4 uur nodig. Apneu- en hypopneu-getallen worden bepaald op basis van de resultaten.
Als de persoon meer dan vijf keer in 1 uur apneu en hypopneu heeft gehad, kan bij deze persoon de diagnose slaapapneu worden gesteld. De belangrijkste parameter die helpt bij de diagnose is de apneu-hypopneu-index, kortweg AHI genoemd. Als resultaat van polysomnografie komen veel parameters met betrekking tot de patiënt naar voren. Apneu hypopneu index (AHI) is een van deze parameters.
De AHI-waarde wordt verkregen door de som van de apneu- en hypopneu-getallen te delen door de slaaptijd van de persoon. Zo wordt de AHI in 1 uur onthuld. Als de persoon die de test deed bijvoorbeeld 6 uur sliep en de som van apneus en hypopneus tijdens de slaap 450 was, als de berekening werd gemaakt als 450/6, zou de AHI-waarde 75 zijn. Door naar deze parameter te kijken, kan het niveau van slaapapneu bij de persoon worden bepaald en kan een passende behandeling worden gestart.
Wat is hyperpneu?
Het stoppen van de ademhaling wordt apneu genoemd, de afname van de ademhalingsdiepte wordt hypopneu genoemd en een toename van de ademhalingsdiepte wordt hyperpneu genoemd. Hyperpneu verwijst naar diepe en snelle ademhaling.
Als de ademhalingsdiepte eerst toeneemt, daarna afneemt en uiteindelijk stopt en deze ademhalingscyclus zich herhaalt, wordt dit Cheyne-Stokes-ademhaling genoemd. Cheyne-Stokes-ademhaling en centraal slaapapneusyndroom komen vaak voor bij patiënten met hartfalen. BPAP-apparaten die bij de behandeling van dergelijke patiënten worden gebruikt, moeten aan de variabele drukbehoeften kunnen voldoen.
Onnodig hoge druk kan meer apneu veroorzaken. Daarom moet de door de patiënt vereiste druk door het apparaat op het laagste niveau worden uitgeoefend. Het BPAP-apparaat dat hierin kan voorzien, is het apparaat genaamd ASV (adaptieve servoventilatie).
Wat zijn de symptomen van slaapapneu?
Problemen zoals hoge bloeddruk, snurken, vermoeidheid, extreme prikkelbaarheid, depressie, vergeetachtigheid, concentratiestoornis, ochtendhoofdpijn, oncontroleerbare vetheid, zweten tijdens de slaap, frequent urineren, brandend maagzuur zijn de symptomen van slaapapneu.
Omdat het het leven van de patiënt en de mensen om hem heen zeer ernstig beïnvloedt, moet de ziekte worden behandeld. Hoewel er verschillende behandelmethoden hiervoor zijn, is het meest effectief het gebruik van ademhalingsapparatuur die PAP-apparaten worden genoemd. PAP-apparaten die worden gebruikt bij de behandeling van slaapapneu zijn:
- CPAP-apparaat
- OTOCPAP-apparaat
- BPAP-apparaat
- BPAP ST-apparaat
- BPAP ST AVAPS-apparaat
- OTOBPAP-apparaat
- ASV-apparaat
Alle hierboven genoemde apparaten zijn eigenlijk CPAP-apparaten. Hoewel de werkfuncties en interne uitrusting van de apparaten verschillen, is hun werk vergelijkbaar, maar elk van deze apparaten werkt met verschillende ademhalingsparameters. Het type apparaat en de parameters variëren afhankelijk van de ziekte en het type behandeling.
BPAP-types kunnen worden aanbevolen voor slaapapneupatiënten in 4 situaties:
- In geval van aan obesitas gerelateerde hypoventilatie
- Als u een longgerelateerde ziekte heeft, zoals COPD
- Bij patiënten die zich niet kunnen aanpassen aan CPAP- en OTOCPAP-apparaten
- Bij patiënten met Cheyne-Stokes-ademhaling of centrale slaapapneu
Wat zijn de gevolgen van slaapapneu?
Als slaapapneu niet wordt behandeld, kan dit de dood tot gevolg hebben. Verstoring van het hartritme, hartaanval, hartvergroting, hoge bloeddruk, beroerte, seksuele onwil, zwaarlijvigheid, vasculaire occlusie, smering in inwendige organen, verminderde arbeidsefficiëntie, problemen in het sociale leven, verkeersongevallen, depressie, droge mond, hoofdpijn, hyperactiviteit bij kinderen, insuline kan leiden tot tal van problemen zoals weerstand, pulmonale hypertensie, spanning en overmatige stress.
Studies hebben aangetoond dat slaapapneu het risico op verkeersongevallen 8 keer verhoogt. Dit risico is gelijk aan iemand met 100 promil alcohol. Studies hebben aangetoond dat snurken het risico op een hartaanval 4 keer verhoogt en slaapapneu het risico op een hartaanval 10 keer verhoogt.
Wat is de verspreiding van slaapapneu in de gemeenschap?
Experts stellen dat 2% van de vrouwen en 4% van de mannen slaapapneu heeft. Deze cijfers geven aan dat de ziekte vaker voorkomt dan astma en diabetes.
Wat zijn de details in het doktersrapport?
Degene die zich bij het ziekenhuis aanmeldt met de klacht slaapapneu wordt 1 of 2 nachten opgevangen in het slaaplaboratorium.
Een slaaparts of neuroloog onderzoekt de parameters die het resultaat zijn van de test. Bereidt de benodigde apparaat- en drukwaarden voor de behandeling van de patiënt voor in de vorm van rapporten en voorschriften. Dit rapport kan een commissierapport (gezondheidsraadrapport) zijn dat is ondertekend door meer dan één arts of een enkelvoudig artsenrapport ondertekend door één arts.
In het rapport staan de parameters van de nacht dat de patiënt werd getest in het slaaplaboratorium. Dit rapport is opgesteld door te kijken naar de resultaten van de titratietest. In het conclusiegedeelte van het rapport geeft de arts aan welk apparaat de patiënt met welke parameters gaat gebruiken.
Het doel van de behandeling met ventilatoren is het elimineren van snurken, opwinding, apneus, hypopneus en zuurstoftekort.
Wees de eerste om te reageren