De ziekte van Behçet, ook wel het syndroom van Behçet genoemd, is een zeldzame chronische ziekte die ontsteking van de bloedvaten in verschillende delen van het lichaam veroorzaakt.
De ziekte van Behçet ontwikkelt zich in de vorm van symptomen van infectie als gevolg van een auto-immuunziekte in het immuunsysteem van het lichaam.
De ziekte van Behçet is vernoemd naar de Turkse dermatoloog en wetenschapper Hulusi Behçet, die voor het eerst de drie belangrijkste symptomen van het syndroom bij een van zijn patiënten identificeerde in 1924 en zijn onderzoek naar de ziekte publiceerde in 1936.
De naam van de ziekte werd officieel erkend als Morbus Behcet op het International Dermatology Congress in Genève in 1947.
Wat zijn de oorzaken van de ziekte van Behçet?
Hoewel de oorzaak van de ziekte van Behçet niet precies bekend is, wordt door medische professionals gedacht dat deze gedeeltelijk wordt veroorzaakt door genetische en gedeeltelijk omgevingsfactoren, zoals gebruikelijk is in het Midden-Oosten en Azië in het algemeen.
Medische professionals denken dat de oorzaak van de ziekte van Behçet is dat het lichaam symptomen vertoont van een reactie op een infectie als gevolg van een stoornis in het immuunsysteem.
Auto-immuunziekten betekenen dat het immuunsysteem per ongeluk zijn eigen gezonde cellen aanvalt. Over het algemeen wordt aangenomen dat de tekenen en symptomen van de ziekte van Behçet het gevolg zijn van een ontsteking van de bloedvaten, namelijk vasculitis. Deze toestand kan in alle slagaders en aders worden waargenomen en kan elke ader van elke grootte in het lichaam beschadigen.
Als resultaat van studies die tot nu toe zijn uitgevoerd door medische professionals, is het bestaan van verschillende genen onthuld die met de ziekte zijn geassocieerd.
Sommige onderzoekers denken dat bij individuen met genen die vatbaar zijn voor de ziekte van Behçet, een virus of bacteriesoort deze genen kan triggeren om de ziekte te veroorzaken.
Hoewel de ziekte van Behçet ook bij kinderen en oudere volwassenen kan voorkomen, treft het meestal mannen en vrouwen van in de twintig of dertig. De ziekte is bij mannen ernstiger dan bij vrouwen.
Geografie is een factor die de incidentie van de ziekte van Behçet beïnvloedt. China, Iran, Japan, Cyprus, Israël en Turkije zijn voornamelijk te zien in het Midden-Oosten en Oost-Aziatische landen, mensen hebben meer kans op de ziekte van Behcet. Om deze reden wordt de ziekte ook onofficieel de Zijderoute-ziekte genoemd.
Wat zijn de symptomen van de ziekte van Behçet?
In de vroege stadia van de ziekte van Behçet kunnen veel tekenen en symptomen worden gezien die misschien niets met elkaar te maken lijken te hebben. De symptomen van de ziekte van Behçet variëren van persoon tot persoon, na verloop van tijd kunnen ze verergeren of minder ernstig worden en verdwijnen.
Symptomen en tekenen van de ziekte van Behçet variëren afhankelijk van welke delen van het lichaam zijn aangetast. Deze tekenen en symptomen zijn onder meer zweertjes in de mond, oogontsteking, huiduitslag en laesies en genitale zweren. De progressieve complicaties van de ziekte van Behçet zijn afhankelijk van de waargenomen tekenen en symptomen.
Van de gebieden die vaak worden getroffen door de ziekte van Behçet, komt de mond op de eerste plaats. Pijnlijke zweertjes in de mond die lijken op aften komen voor in en rond de mond als het meest voorkomende symptoom van de ziekte van Behçet. Kleine, pijnlijke, verheven laesies worden al snel pijnlijke zweren. De zweren genezen meestal binnen één tot drie weken, maar dit symptoom komt vaak terug.
Sommige personen die aan de ziekte van Behçet lijden, ontwikkelen acneachtige zweren op hun lichaam. In andere gevallen ontwikkelen zich rode, gezwollen en zeer gevoelige knobbeltjes, dat wil zeggen abnormale weefselgroei, op de huid, vooral op de onderbenen.
Rode en open zweren kunnen voorkomen op de voortplantingsorganen, namelijk het scrotum of vulva. Deze zweren zijn vaak pijnlijk en kunnen na genezing littekens achterlaten.
Personen met de ziekte van Behçet hebben een ontsteking in hun ogen. Deze ontsteking treedt op in de uvea-laag in het midden van het oog, die uit drie lagen bestaat en uveïtis wordt genoemd.
Dit veroorzaakt roodheid, pijn en wazig zien in beide ogen. Bij mensen met de ziekte van Behçet kan deze aandoening na verloop van tijd oplaaien of verdwijnen.
Onbehandelde uveïtis kan na verloop van tijd leiden tot verminderd gezichtsvermogen of blindheid. Mensen met tekenen en symptomen van de ziekte van Behçet in het oog moeten regelmatig een oogarts bezoeken. Een passende behandeling kan helpen voorkomen dat dit symptoom complicaties ontwikkelt.
Gewrichtszwelling en pijn bij personen met de ziekte van Behçet hebben vaak invloed op de knieën. In sommige gevallen kunnen ook enkels, ellebogen of polsen worden aangetast. Tekenen en symptomen kunnen een tot drie weken aanhouden en spontaan verdwijnen.
Ontsteking die optreedt wanneer een bloedstolsel in de aderen verschijnt, kan roodheid, pijn en zwelling in de armen of benen veroorzaken. Ontsteking in grote slagaders en aders kan ook leiden tot complicaties zoals aneurysma, vernauwing of occlusie van de slagaders.
Het effect van de ziekte van Behçet op het spijsverteringsstelsel kan worden gezien in de vorm van verschillende tekenen en symptomen zoals buikpijn, diarree en bloeding.
Ontsteking in de hersenen en het zenuwstelsel als gevolg van de ziekte van Behçet kan koorts, hoofdpijn, duizeligheid, evenwichtsverlies of verlamming veroorzaken.
Personen die ongebruikelijke tekenen en symptomen opmerken die op de ziekte van Behçet kunnen duiden, moeten een afspraak maken met een arts. Personen bij wie de ziekte van Behçet is vastgesteld, dienen ook hun arts te raadplegen als ze nieuwe tekenen en symptomen opmerken.
Hoe wordt de ziekte van Behçet gediagnosticeerd?
Er is geen test om de ziekte van Behçet te bepalen. Om deze reden wordt de diagnose van de ziekte gesteld door de tekenen en symptomen door de arts te onderzoeken.
Aangezien bijna elk individu met de ziekte zweertjes in de mond krijgt, moet de diagnose van de ziekte van Behçet eerst minstens drie keer in 12 maanden worden gezien.
Bovendien vereist de diagnose ten minste twee aanvullende tekens. Deze omvatten terugkerende wonden op de geslachtsorganen, oogontsteking en huidwonden. In dit geval kunnen bloedonderzoeken de mogelijkheid van andere mogelijke medische aandoeningen uitsluiten.
Een van de indirecte tests die voor de ziekte van Behçet kunnen worden gedaan, is de pathergy-test. Voor deze test steekt de arts een volledig steriele naald onder de huid en onderzoekt het gebied na twee dagen.
Als er een klein, rood knobbeltje verschijnt op de plaats waar de naald werd ingebracht, geeft dit aan dat het immuunsysteem overdreven reageert, zelfs op een lichte verwonding. Hoewel deze test alleen niet de aanwezigheid van de ziekte van Behçet aangeeft, helpt het wel om een diagnose te stellen.
Behandeling van de ziekte van Behçet
De behandeling van de ziekte van Behçet kan variëren afhankelijk van de klachten van de persoon. Onder de behandelingsmethoden kunnen er veranderingen zijn in de levensstijl van de persoon, of het kan zijn met medicijnen die gedurende lange tijd moeten worden gebruikt.
Bij de ziekte van Behçet kan met name de medicamenteuze behandeling variëren afhankelijk van de ernst en het gebied van de ziekte. De ziekte van Behçet manifesteert zich meestal als aften in de mond. In dit geval kan het de kwaliteit van leven van de persoon verminderen. Cortison-sprays of -oplossingen kunnen meestal worden gegeven voor terugkerende orale aften.
Nogmaals, zweren in het genitale gebied lijken erg op aften. Cortison-bevattende oplossingen of crèmes kunnen worden aanbevolen voor het genitale gebied. Daarnaast kunnen verschillende pijnstillers worden aanbevolen door de arts als reactie op pijn in het beengebied.
Mensen met de ziekte van Behçet moeten regelmatig worden gecontroleerd en regelmatig worden behandeld. Opgemerkt wordt dat de ziekte van Behçet blindheid veroorzaakt in gevallen zoals niet regelmatig worden behandeld of de behandeling onderbreken.
Wees de eerste om te reageren