Treinkaartje dat licht werpt op de geschiedenis: originele documenten en foto's over de reis in ballingschap en het leven van de laatste kalief Abdülmecid Efendi zijn naar voren gekomen. Onder de documenten bevindt zich een treinkaartje waarmee Abdülmecid en zijn gezin in ballingschap gingen. Abdülmecid Osmanoğlu (II. Abdülmecid) was de laatste islamitische kalief. Op 18 november 1922 werd hij tot kalief gekozen door middel van een stemming in het parlement, en zijn plicht eindigde op 431 maart 3 met wet nr. 1924, die een einde maakte aan het kalifaat. De wet had ook betrekking op de verdrijving van de Ottomaanse dynastie. Om deze reden werden Abdülmecid en zijn familie net als de andere Ottomaanse dynastieën naar het buitenland verbannen.
De reis die ze begonnen met de Simplon Express (Old Orient Express) was eigenlijk het begin van een nieuw leven voor Abdülmecid en zijn familieleden, een ballingschap zonder einde. Zeggen Zwitserland en Frankrijk, kalief Abdulmecid's leven in ballingschap eindigde toen hij stierf in Parijs in 1944. Tot op heden zijn honderden artikelen geschreven, informatie gedeeld en documenten uit deze periode onthuld. Ook werden talrijke foto's op de publieke agenda geplaatst. Uit verschillende archieven komen echter nog steeds nieuwe documenten en foto's uit deze periodes naar voren. Met deze nieuwe details passen de bijpassende stukjes van de puzzel op hun plaats.
De nieuwe informatie en documenten verkregen door SABAH kwamen uit het archief van Taha Toros, de onderzoeker die vier jaar geleden stierf. De nieuwe documenten en foto's van Abdülmecids ballingschap in de trein met zijn familieleden zullen licht werpen op de geschiedenis. De belangrijkste van deze documenten is het kaartje voor de trein waarmee ze naar Europa gingen, waar de kalief en zijn gezin werden verbannen. Abdülmecid en zijn familie openden de deur naar een nieuw tijdperk van prachtige paleizen en een comfortabel leven met een treinreis. Er was onduidelijke informatie over wanneer Abdulmecid en zijn gevolg vertrokken. Dankzij het zegel op het ticket is de datum van deze reis definitief.
EEN STUK VAN ALLE GROEPEN
De kalief, zijn familie en naaste collega's werden naar het Çatalca treinstation gebracht om naar Europa te gaan, en werden vanaf Dolmabahçe Palace naar drie taxi's gebracht. Om chaos te voorkomen, werd gekozen voor Çatalca Train Station in plaats van Sirkeci. Er zijn nieuwe details over deze historische reis bereikt. Het kaartje van de reis is hetzelfde als hoeveel dagen later de groep in Hongarije aankwam… Met dit kaartje dat we hebben bereikt, blijkt dat ze een enkel kaartje voor de groep hebben uitgegeven. Gegevens op dit treinkaartje, zoals de datum, de naam van de stad waar de trein wordt genomen, de te bereiken stad en het aantal personen worden ingevuld met handschrift. Op het ticket trekken de nummers 1-2, 3-4, 5-6, 7-8, 11-12, 13-14, 15-16 en 17 de aandacht. Deze nummers worden verondersteld bij de stoel of het compartiment te horen. In het datumgedeelte van het kaartje staat op het zegel dat op het kaartje is geslagen tijdens het schrijven van 4 maart 1924 dezelfde datum. Het nummer van het kaartje is 014645. Het onderste gedeelte en de achterkant van het grote kaartje staan vol met 's werelds meest vooraanstaande hoteladvertenties.
725 KILOLUK-BAGAGE
Met alle comfort van het leven in de paleizen, liet de familie natuurlijk al hun bezittingen achter voor een nieuwe reis. Volgens dit nieuwe document en informatie hebben de laatste kalief en zijn gevolg op deze reis een bagage van 725 kg. Een houtskooltekening van 6 maart 1924 onthult dat de trein met Abdulmecid en zijn begeleidende leden, die ook het enige kunstenaarslid van de Ottomaanse dynastie was, twee dagen na de reis in Hongarije aankwam. In dit houtskoolwerk beschrijft Abdülmecid een bergachtige en bosrijke plek. Abdulmecid, die gebruik maakte van de trein die tijdens zijn reis door Hongarije op een station stopte, schilderde het landschap op papier met een potloodtekening. De kalief liet ook het briefje "Hongarije, waar mijn grote voorvader zegevierde" in de rechter benedenhoek van de potloodtekening vallen. Wanneer Abdulmecid en zijn volgelingen in Zwitserland aankomen, verwelkomt de familie Bomonti hen. Het gezin vestigt zich in het Great Alpine Hotel aan de oever van het meer van Genève (Meer van Genève).
Ik heb de politiek nooit doorgemaakt
Een notitie geschreven door Abdulaziz 'zoon, de laatste kalief, in zijn eigen handschrift op het nieuws in de pers, is een van de nieuw vrijgegeven documenten. In deze notitie vertelt Abdülmecid dat hij nooit bij de politiek betrokken is geweest en dat hij zijn neutraliteit heeft behouden.
LOPEND IN HET MOOIE STRAND
Nadat Abdulmecid in het Grand Alp Hotel aan de oevers van het meer van Genève verbleef, passeerde de Franse kustplaats Nice in oktober 1924 en voltooide de rest van zijn leven in Frankrijk. Op een andere nieuwe foto lopen Abdülmecid, zijn dochter Dürrüşehvar en zijn persoonlijke pen Hüseyin Nakıp Turan langs het strand van Nice. Op de foto vestigen Abdulmecid en zijn dochter de aandacht op hun elegantie. In de tussentijd willen we u eraan herinneren dat Dürrüşehvar in 1931 met Azam Cah, de zoon van Hyderabad Nizam, een van de rijkste heersers van de wereld, trouwde en met dit huwelijk de titel van prinses van Berar ontving. Een andere fotolijst uit de archieven is het portret van Abdulmecid. Het bijzondere aan deze foto is dat Abdülmecids handtekening en een notitie in zijn eigen handschrift linksonder op de foto staan. In deze regels geschreven door Abdülmecid: “Ik herinner me mijn klerk Hüseyin Nakip die net als zijn voorvader Gazi Turhan deelnam aan mijn rampzalige dagen. Het bevat 10 Zinnic, 1342 ′ zinnen en Hijri-kalenderinformatie.
DOCUMENTEN VAN NAKİP BEY
We bereikten deze historische documenten en informatie van de Istanbul Şehir University, die het archief heeft van de onderzoeker en auteur Taha Toros. Ayhan Kaygusuz, de bibliotheekdirecteur van de universiteit, die bijzonder belang hecht aan archivering, verklaarde dat ze momenteel werken aan het Abdülmecid-bestand in het archief van Taha Toros en zei: 'Dit document en deze informatie zijn aan de grote onderzoeker Taha Toros Abdülmecid's speciale bediende Hüseyin Nakib. Wanneer we de bestanden openen, komen we een zeer rijk document en informatie tegen. "We zijn van plan om in deze periode een tentoonstelling te openen wanneer het werk van het Abdülmecid-dossier klaar is." We leerden ook van de geschiedenisstudent en onderzoeker Abdullah Karaaslan over de documenten en foto's in de Ottomaanse taal. - Goedemorgen
Wees de eerste om te reageren