Wilhelm Conrad Röntgen (geboren 27 maart 1845, Remscheid - overleden 10 februari 1923, München), Duitse natuurkundige. Nobelprijswinnaar in de natuurkunde, ontdekker van röntgenstralen.
Het leven van Wilhelm Conrad Rontgen
Röntgen werd geboren in de wijk Lennep in Remscheid, Duitsland. Zijn kinder- en basisschooltijd bracht hij door in Nederland en Zwitserland. Hij studeerde aan de Polytechnische Universiteit van Zürich, waar hij in 1865 binnenkwam, en studeerde in 1868 af als werktuigbouwkundig ingenieur. Hij promoveerde in 1869 aan de Universiteit van Zürich. Na zijn afstuderen werkte hij als professor in Straatsburg in 1876, in Giessen in 1879 en aan de Julius-Maximilians-Universiteit van Würzburg in 1888; daarna nam hij in 1900 de leerstoel natuurkunde aan de universiteit van München en werd directeur van het nieuw opgerichte Instituut voor Natuurkunde.
Hij stierf in München in 1923, vier jaar na de dood van zijn vrouw, in financiële moeilijkheden te midden van de hoge inflatoire economie als gevolg van de Eerste Wereldoorlog.
Onderzoek naar röntgendetectie
Naast zijn onderwijstaken deed hij ook onderzoek. In 1885 toonde hij aan dat de beweging van een gepolariseerde permeabele dezelfde magnetische effecten heeft als een elektrische stroom. Halverwege de jaren 1890 bestudeerde hij, zoals de meeste onderzoekers, het fenomeen luminescentie in kathodestraalbuizen. Hij werkte met een experimentele opstelling bestaande uit twee elektroden (anode en kathode) geplaatst in een holle glazen buis, een "Crookes-buis" genoemd. Elektronen die van de kathode zijn losgemaakt, raken het glas voordat ze de anode bereiken, waardoor lichtflitsen ontstaan die fluorescentie worden genoemd. Op 8 november 1895 veranderde hij het experiment een beetje, bedekte de buis met een zwart karton en verduisterde de kamer om de lichtdoorlatendheid te begrijpen en herhaalde het experiment. Twee meter van de reageerbuis zag hij een gloed in het papier gewikkeld in bariumplatinocyaniet. Hij herhaalde het experiment en observeerde elke keer dezelfde gebeurtenis. Hij beschreef het als een nieuwe straal die door een mat oppervlak kon gaan en noemde het "X-ray", met behulp van de letter X, die het onbekende in de wiskunde symboliseert. Later werden deze stralen "röntgenstralen" genoemd.
Na zijn uitvinding merkte Röntgen op dat materialen van verschillende dikte de bundel met verschillende intensiteit doorlaten. Hij gebruikte fotografisch materiaal om dit te begrijpen. Hij voerde tijdens deze experimenten ook de eerste medische röntgenradiografie (röntgenfilm) in de geschiedenis uit en kondigde deze belangrijke ontdekking officieel aan op 28 december 1895. Toen hij echter de röntgenfoto vond, verloor hij zijn vingers door de overdosis röntgenfoto's omdat hij zijn hand gebruikte bij zijn experimenten.
Hoewel de fysieke verklaring van het incident pas in 1912 duidelijk kon worden gemaakt, werd de uitvinding op het gebied van fysica en geneeskunde met groot enthousiasme ontvangen. De meeste wetenschappers beschouwden deze ontdekking als het begin van de moderne natuurkunde.
Wees de eerste om te reageren