Het maculagebied achter het oog stelt ons in staat om ons te concentreren op de plaatsen waar we naar kijken, dat wil zeggen om dingen te lezen en te volgen. Gele vlekziekte, ook bekend als maculaire degeneratie, komt voor in dit gebied en kan leiden tot verlies van het gezichtsvermogen door veroudering en verschillende omgevingsfactoren. Uz. Van Memorial Ankara Hospital Eye Department. Dr. Neslihan Astam gaf informatie over gele vlekziekte en behandelmethoden.
Veroudering verhoogt het risico op gele vlekziekte
Er zijn veel verschillende ziekten van het maculaire gebied die gele vlek in het oog worden genoemd. Gele vlekziekte, ook wel maculaire degeneratie genoemd, is een van de aandoeningen die in de retinale laag van het oog worden waargenomen. Bij leeftijdsgebonden maculaire degeneratie zijn retinale cellen die het oog laten zien beschadigd door veroudering. Hoewel deze schade zich in de loop van de jaren verspreidt en in de loop van de tijd toeneemt, kan deze over het algemeen voorkomen in de jaren 50 en zeer zelden in de jaren 40.
Roken en overmatige blootstelling aan zonlicht veroorzaken de ziekte
Andere oorzaken van gele vlekziekte dan veroudering zijn leeftijdsgebonden ondervoeding van het maculaire gebied, hartaandoeningen zoals hypertensie, atherosclerose, roken, genetische aanleg en blootstelling aan overmatig zonlicht.
Het gezichtsvermogen kan plotseling afnemen
Er zijn twee soorten van de ziekte die droog en nat worden genoemd. Hoewel alleen celschade optreedt bij het droge type, treedt verlies van gezichtsvermogen langzamer en minder op. Wanneer het echter een nat type wordt, is de zichtsnelheid zeer ernstig en neemt deze plotseling af. In dat geval laten de bloeding, vochtophoping en oedeem die optreden bij de vorming van nieuwe bloedvaten in het gele vlekgebied veel permanente schade aan de zenuwcellen in dat gebied achter. Terwijl 90 procent van de gele vlekziekte een droog type is, kan 10 procent van hen een nat type worden. Het type laesies, de systemische risicofactoren van de persoon, het gebruik van medicijnen zoals bloedverdunners zijn enkele van de factoren die het risico op conversie naar een nat type met 10 procent verhogen.
De ziekte treft meestal beide ogen.
Het belangrijkste symptoom van gele vlekziekte is verminderd zicht. Deze ziekte treft meestal beide ogen. Hoewel het klinische verloop aan het ene oog ernstiger is, kan het andere oog lichter zijn. Het verlies van gezichtsvermogen dat niet bij een gelijke dosis in beide ogen begint, biedt het voordeel dat ten minste één oog wordt bespaard. Deze situatie verandert echter in een nadeel omdat het een late diagnose veroorzaakt.
Wordt de lijn waarnaar u kijkt tijdens het lezen van een boek hol en krom?
Een ander symptoom van de gele vlekziekte is dat een platte muurrand scheef wordt gezien, of dat bij het lezen van een boek de teksten op de pagina putjes of verbogen zijn. Als je deze met twee ogen bekijkt, valt deze kromming niet erg op, maar treedt hij meestal op als hij met één oog wordt bekeken. Terwijl schuin zicht meer is bij een nat type, neemt het zichtniveau niet toe, zelfs niet bij een droge bril. Gele vlekziekte kan worden vermoed als er een verlies van het gezichtsvermogen is dat de bril niet kan corrigeren.
De achterkant van het oog moet worden onderzocht
Om de ziekte te diagnosticeren, wordt eerst voor elke patiënt een visueel onderzoek uitgevoerd. De patiënt wordt op de biomicroscoop geplaatst en zowel de voorkant als de achterkant van het oog worden onderzocht. Bij dit onderzoek worden, door naar het maculaire gebied te kijken, symptomen bepaald die kunnen duiden op een droog of nat type. Vervolgens wordt de patiënt optische Cohorans-tomografie (OCT) uitgevoerd en wordt histologisch microscopisch onderzoek in dwarsdoorsnede van het achterste maculaire gebied van het oog uitgevoerd, en een film genaamd Fundus Fluorescent (FFA) wordt uitgevoerd door medicatie uit de armader toe te dienen. Met deze film worden lekkende vaten, nieuwe vaatvorming, oedeem en vloeistoflekkage gedetecteerd. Er is geen behandeling die deze ziekte volledig elimineert. Behandelingen van het droge type vallen onder ondersteunende behandelingen, dat wil zeggen om het celverlies en de degeneratie bij de patiënt te vertragen. Het monitoren of het droge type verandert in een nat type en het stellen van een vroege diagnose zijn echter de belangrijkste onderdelen van de behandeling. Een vroege diagnose is dus van groot belang bij de behandeling.
Schade aan zenuwcellen wordt met de behandeling tot een minimum beperkt
Het opmerken van het natte type in het begin zorgt voor een vroege toediening van anti-VEGF-geneesmiddelen die in het oog worden aangebracht, waardoor de vorming van nieuwe bloedvaten wordt voorkomen en tegelijkertijd vloeistoflekkage en oedeem worden verminderd. Met deze behandeling is het gericht op het minimaliseren van zenuwcelbeschadiging en het herstellen van gezichtsverlies.
Veel ziekten kunnen worden onthuld door onderzoek van het netvlies
Het is meestal laat voor de diagnose van gele vlekziekte. Hoewel er geen klachten zijn om dit te voorkomen, mogen routinematige oogcontroles niet worden verwaarloosd. We mogen niet vergeten dat netvliesonderzoek ook de gezondheid van ons lichaam weerspiegelt. Netvliesonderzoek, waarbij ziekten zoals diabetes en hart blijvende schade aan het oog kunnen veroorzaken, fungeren als controle.
Wees de eerste om te reageren